#6 The people you meet while traveling

Na mijn vorige post was ik mij al in mijn gedachten klaar aan het maken voor de reis naar Boston. Echter, de laatste dagen in New York bestonden nog uit vele leuke activiteiten die ik hier toch nog even wil benoemen! Zo werd ik door een groep locals waar ik bevriend mee was geraakt, verrast met een klassieke New York “food tour”.  Deze bestond onder andere uit de beroemde pastrami sandwiches van Katz’s Delicatessen, de originele New Yorkse papaya drinks (soort van mango sap/milkshake) en hotdogs van de Papaya King en eindeloos veel “leftovers” en “doggybags” van andere eettenten. Wat heb ik genoten van dit bijzondere afscheidscadeau en ik kan nu met zekerheid zeggen dat ik naast alle bezienswaardigheden van New York nu ook al het eten heb ervaren! Daarnaast, het spotten van celebrities was nog niet gelukt tot ik met mijn roommates van mijn Airbnb naar de basketbalwedstrijd van de Brooklyn Nets vs New York Knicks ging. Een NBA basketbalwedstrijd in Madison Square Garden is natuurlijk alleen al een hoogtepunt, maar de volgende aanwezige celebrities zorgden voor een zeer vermakelijke bonus: Penn Badgley, Iggy Azalea, Emily Ratajkowski, Tracy Morgan, Xavier McKinney, Eric Andre en Diplo. Bijna elke timeout in de wedstrijd was dan ook een nieuwe “celebrity cam” en het leek wel alsof er geen einde aan kwam! De lezers met een goed geheugen weten dat er dan nog één ding op mijn bucketlist overbleef maar hier kom ik later even op terug. Mijn roommates van mijn Airbnb en ik besloten om voor mijn laatste avond in New York de woonkamer te verbouwen tot een lounge met discolampen en goede muziek, om zo een paar 1L “beer cans” te drinken (heel verstandig de vooravond van een lange reisdag met een erg vroege wekker). Deze roommates genaamd Anne-Sophie en Christian zijn allebei van mijn leeftijd en komen uit Denemarken en Oostenrijk respectievelijk. Wat heb ik een gezellige tijd met ze gehad en wat hebben we leuke gesprekken gevoerd (niet te vergeten ook met Vanish uit India zoals in een eerdere post al benoemd!). Mede deze nieuwe vriendschappen maakten het zeker een geslaagd verblijf in New York. Op naar Boston.

De reis naar Boston begon om zes uur ’s ochtends met de bus genaamd “Lucky Star”. Zoals je misschien al vermoedde van de naam, vertrok deze bus uit Chinatown en was ik de enige passagier die langer was dan 1,60 meter. Toch verliep de reis zeer soepel en een subway en een trein later kwam ik in de middag aan bij de “town” Acton. Hier zou ik een week lang verblijven bij het gezin van Tjerk, Megan, Harrison en Hadley. Tjerk is een oude hockeyvriend van papa en werkt momenteel als hockeycoach van het damesteam van Harvard. Ik heb Tjerk ooit een paar keer eerder via Facetime gesproken maar de laatste keer dat we elkaar écht hebben gezien, was toen ik als 3-jarige voor de zoveelste keer door papa was meegesleept naar het hockeyveld in Amersfoort. Toch was er geen enige vorm van twijfel toen ik een half jaar geleden vroeg of ik een week bij ze zou kunnen verblijven om Boston te verkennen. Het verblijf was uiteindelijk veel meer dan dat, ik was ineens volledig onderdeel van een écht Amerikaans gezin en allemaal voelen ze nu als een volwaardig familielid. Het bijzondere is dat ik natuurlijk voor Megan een totale vreemde was en het zegt daarom enorm veel over haar dat ze mij vanaf minuut één zo thuis heeft laten voelen. Het huis (en het interieur) wordt gerund door de negenjarige Harrison en de vijfjarige Hadley. Wat een prachtige persoonlijkheden hebben ze allebei en het is een understatement als ik zeg dat Tjerk en Megan hun handen vol hebben haha! Daarom des te bijzonderder dat ik “even” onderdeel van het hele programma was geworden die week. De eerste dag mocht ik namelijk meteen mee naar de “basketball practice” van Harrison. Hij vertelde mij dat alle sporten daar in verschillende delen van het jaar beoefend worden en dat hij daarom aan zowel lacrosse, basketbal en voetbal doet. De dagen erna heb ik van Tjerk een tour gekregen van de sportfaciliteiten van Harvard (met natuurlijk de focus op het “field hockey” gedeelte) en heb ik zelf Harvard Yard en Harvard Square verkend. Al snel werd duidelijk dat Harvard in alles een unieke historie ademt. Ook was ik uitgenodigd voor twee trainingen van het hockeyteam (binnen en buiten) en heb ik als speciale toeschouwer de trainingen mogen observeren. Als kers op de taart hadden we tickets voor de ijshockeywedstrijd van Harvard University tegen de Union College Dutchmen (ironisch ja). We hadden zulke goede plekken dat de pucks ons om de oren vlogen. De meeste spelers waren al in de draft geselecteerd bij teams uit de NHL dus het niveau was niet te vergelijken met dat van Nederland. Al met al was het onvergetelijk om achter de schermen bij Harvard mee te kijken. Erg bedankt hiervoor Tjerk! De andere dagen heb ik heerlijk Boston verkend met als highlights het bezoeken van de beroemde universiteit MIT, Boston Public Library en natuurlijk het volgen van de Freedom Trail. De Freedom Trail passeert de historische locaties in Boston die onderdeel zijn geweest van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Van deze uitgebreide wandeling en van de geschiedenislessen van Megan (soms zelfs op locatie zoals bij de Old North Bridge) ben ik een stuk wijzer geworden van de Amerikaanse geschiedenis! Het weekend bestond uit de “basketball game” en de “birthday party” met “sleepover” van Harrison. De ambiance bij de basketbalwedstrijd was geweldig en de wedstrijd werd door de ouders en kinderen serieuzer genomen dan een gemiddelde wedstrijd in de NBA haha. Ik heb net zoals alle ouders meegedaan in de hysterie en Harrison en zijn team schreeuwend en gillend aangemoedigd. Het was een van de spannendste wedstrijden die ik ooit live heb gezien, en dat was nog maar het begin van de dag. Een “birthday party” in Amerika heeft als ENIGE overeenkomst met een kinderfeestje in Nederland dat er iemand jarig is. Van de inkopen tot alle activiteiten, de verschillen waren niet te tellen en deze post wordt te lang als ik alles in detail ga vertellen haha. Het komt erop neer dat Harrison het enorm naar zijn zin heeft gehad en dat ik even enthousiast was als alle negenjarigen. Tot slot, in de ochtend van mijn laatste dag in Boston werd ik verrast met sneeuw! De natuurgebieden daar in de omgeving zijn enorm vergeleken met Nederland en met de sneeuw reden we dan ook echt door winter wonderland. Een echte bucketlist ervaring voor mij (ook al was het niet in New York) en het maakte het eerste gedeelte van mijn reis helemaal af! Het was tijd om papa, mama en Julie in Barcelona te gaan zien!
 

Ik wil tot slot Tjerk, Megan, Harrison en Hadley ontzettend bedanken voor alles. Tjerk voor het delen van alle bijzondere ervaringen, Megan voor de enorme gastvrijheid, Harrison voor het delen van je sportpassie en het bijwonen van je “birthday party” en Hadley voor alle spelletjes (“I spy with my little eye…” was zeker een favoriet)!! Zoals we hebben afgesproken, als Harrison en Hadley later naar Europa reizen, mogen ze zeker bij mij een week in Nederland verblijven haha! 

Groetjes en hopelijk tot snel! Goodbye for now and hopefully I’ll see you guys soon!