#7 Een goed scheutje sangría en familia

Na twee weken Spanje zit ik inmiddels al weer in het vliegtuig naar LA en aangezien deze vlucht twaalf uur duurt, vind ik het een mooie gelegenheid om mijn ervaringen van Barcelona en Madrid met jullie te delen! Daarnaast zitten hier in het vliegtuig vijf hele jonge schattige (en luide) baby’tjes dus slapen gaat hem ook niet worden haha. Maar goed, na 69 dagen in Amerika te zijn geweest, mocht ik pap, mam en Julie weer zien in Barcelona! Ik had nog geen stap uit het vliegveld gezet en ik kreeg meteen een dikke knuffel van Julie waarbij ik nog net geen klaplong kreeg. Al snel ging de champagnefles open (we moesten oud en nieuw nog even inhalen denk ik?) en we waren weer compleet. Wat was het fijn en vertrouwd om ze allemaal weer te zien, alsof ik geen minuut weg was geweest! Helaas ontbrak alleen Kobe dus die moet thuis de komende maanden nog even wachten totdat ik écht thuis ben. We hebben iets meer dan twee dagen gehad om over alles weer bij te praten en Barcelona te verkennen. Het was natuurlijk al genieten om iedereen weer te zien en je zou bijna vergeten dat we daarnaast ook lekker met z’n vieren in Barcelona zaten. Pap en ik waren voor mijn eindexamenreis van nu inmiddels bijna 5 jaar geleden (!) al naar Barcelona gegaan dus het was voor ons tweeën bekend gebied. Toch wisten we een mooie combinatie van bekende en nieuwe activiteiten in te plannen met als highlights Park Güell, Sagrada Família, Casa Batlló, shoppen, het strand en natuurlijk de heerlijke eettentjes met vele glazen sangria. Spanje was overigens een mooie overgang van het koude New York en Boston naar het warme Californië en wat kon ik de zonnestralen en de blauwe lucht waarderen! Na intens te hebben genoten van die paar dagen was het weer tijd om afscheid te nemen. Ikzelf zou nog een paar dagen in Barcelona blijven en pap, mam en Julie hadden een behoorlijke autorit terug naar huis voor de boeg. Maar niet getreurd! Als alles volgens verwachting gaat dan zal ik ze in mei weer in de armen vliegen op Schiphol! 

De rest van de dagen heb ik zoals ik van mijn reis gewend was op eigen houtje Barcelona verder verkend (al moet ik zeggen dat Barcelona met pap, mam en Julie een stuk leuker was!). Ik heb twee hoogtepunten bezocht die ik op mijn vorige trip nog niet had gezien, namelijk Arc de Triomf (die van Barcelona dan) en het oude Olympische Park van 1992. Het Olympische Park was letterlijk een hoogtepunt want wat een klim was dat om daar te voet te komen! Ik voelde me meteen onderdeel van de olympische atleten destijds. Inmiddels is het hele park natuurlijk verlaten maar ik was verbaasd over de goede staat van alles en over hoe toegankelijk het nu voor de toeristen is. Ik kon namelijk over het hele terrein rondlopen en zelfs gewoon naar binnen in het Olympische stadion. Daarnaast, de keuze om het Olympische Park op de centraal gelegen heuvel in Barcelona te bouwen kon niet beter want het uitzicht op de stad was fenomenaal. Het was zeker een kippenvel momentje om te beseffen dat ik in mijn eentje (!) rondliep op een plek die ongeveer 30 jaar geleden volledig in de ban was van de Olympische Spelen met duizenden bezoekers! 

Na een week van Barcelona genoten te hebben, ging ik met 300 km/h in de hogesnelheidstrein naar het nog onbekende Madrid. Sowieso zou alles (inclusief Californië) vanaf dat moment onbekend zijn in tegenstelling tot het eerste gedeelte van mijn reis waar ik natuurlijk New York, Boston en Barcelona al eerder had bezocht. De eerste twee dagen heb ik deelgenomen aan tours die georganiseerd werden door mijn hostel waarbij ik het oude gedeelte en het “nieuwere” (nog steeds erg oude) gedeelte van Madrid heb gezien. Wat me meteen opviel is dat Madrid een compleet andere stad is vergeleken met Barcelona. Waarbij je in Barcelona het relaxte gevoel van vakantie hebt met alle palmbomen en de stranden, heeft Madrid de echte uitstraling van een hoofdstad. Vrijwel alle gebouwen zijn wit (wat prachtig is in die Spaanse zon, dit zou in Nederland dus niet kunnen) en je hebt dan ook het gevoel alsof de hele stad onderdeel is van een paleis. Plaza Mayor, Puerta del Sol, El Retiro Park, Gran Vía en Palacio Real (met de wisseling van de wacht) waren de echte hoogtepunten. Ik en mijn tourgenoten hebben ons trouwens verbaasd over hoe passend de naam Puerta del Sol eigenlijk is (vertaling is letterlijk poort van de zon):

- Alle planeten draaien om de zon en dit plein is dan ook precies het middelpunt van Madrid én van heel Spanje.

- Tegen het einde van de dag komen vrijwel alle straatjes in Madrid in de schaduw te liggen terwijl op dit plein gedurende de dag de zon altijd vol blijft schijnen. 

- Op de kaart heeft het plein met alle verbonden straten de tekening van een zonsondergang waarbij de zon al voor de helft onder is. 

Over een zonsondergang gesproken, met een paar tourgenoten besloten we ‘s avonds de zonsondergang te zien vanuit de Egyptische tempel van Debod. In het gezelschap van wat wijn uit plastic bekertjes hebben we kunnen genieten van het prachtige uitzicht (zie video). Daarnaast hebben we er natuurlijk een gezellige avond van gemaakt en zijn er leuke gesprekken gevoerd. In dit soort gesprekken is het altijd leuk om de cultuurverschillen te bespreken. Ons groepje bestond dan ook uit de volgende nationaliteiten: Duits, Belgisch, Amerikaans, Marokkaans, Colombiaans, Chinees, Singaporees en Nederlands (ik). Al werd ik door sommigen op het eerste gezicht ingeschat als Amerikaans (?). Hoewel het vrijwel alle dagen heerlijk zonnig was, had ik besloten om op de wat “mindere” dagen het volgende te doen. In Madrid mogen studenten onder de 25 jaar gratis alle musea bezoeken. Zoals misschien sommige lezers wel weten, heeft Madrid de beschikking over de Golden Triangle of Art met de wereldberoemde musea Reina Sofía, del Prado en Thyssen. Voor mij natuurlijk een reden om met mijn oude studentenpas undercover te gaan als student en alle beroemde kunstwerken te bezoeken. Erg bijzonder! Tot slot, wat heb ik genoten van de heerlijke combinatie van stilte, zon en natuur in de paleistuin. Je moet er wat passen voor over hebben want het is een aardig stukje lopen (misschien dat het daarom ook hier weer zo rustig was). Ik ben er namelijk achtergekomen dat ik tijdens alle stedentrips soms even een rustig stukje natuur nodig heb en daarom was dit voor mij zeker genieten! Aan het einde van de wandeling door de tuin kwam ik nog een bijzondere verrassing tegen. Er zat namelijk een pauw (net zoals ik) heerlijk van de rust en zon te genieten op een bankje. Je weet wat ze zeggen over het treffen van een pauw ;)! 

Adiós!