#3 Most cities are nouns, New York’s a verb

Dit is alweer mijn derde post in precies drie weken. Ik weet het, het is veel maar de hoeveelheid dingen die ik hier doe en meemaak is echt vele malen groter. Vorige week had ik in totaal 121.132 stappen en dat weerspiegelt eigenlijk precies de dynamiek van deze stad (New York’s a verb). Ik ben benieuwd naar de maximum capaciteit van deze blog maar dat gaan we vanzelf zien. 

In tegenstelling tot mijn vorige post zijn de temperaturen ineens enorm gestegen (gisteren was het bijvoorbeeld 17 graden). De dagen hadden of veel zon of veel regen maar elke dag ging ik met goede moed de deur uit. Bij de Staten Island Ferry langs Het Vrijheidsbeeld vroegen een aantal toeristen mij om wat informatie en tips. Ik had me een beetje ingelezen en als een echte local heb ik ze het een en ander kunnen vertellen en zo ook waar ze precies op de Ferry moesten staan voor het beste uitzicht. Het Vrijheidsbeeld diende lang geleden als de eerste begroeting tot New York voor alle nieuwe immigranten. Ik vond het dan ook wel grappig dat het op de foto lijkt alsof de meeuw terugzwaait naar Het Vrijheidsbeeld. Maar goed, een prachtige zonsondergang en vele wandelingen door Central Park later besloot ik twee dingen te bezoeken die we op onze vorige trip naar New York niet hadden gedaan, The New York Public Library en Grand Central. Allebei enorm indrukwekkende (en vooral oude) gebouwen. Het bijzondere is dat beide gebouwen dezelfde functionaliteit hebben behouden ondanks alle veranderingen. In The New York Public Library zie je nog steeds alleen maar studenten en researchers (weliswaar nu met iPads en MacBooks maar dat even terzijde) en in Grand Central koopt iedereen nog steeds een treinticket bij de originele “ticket counters” om vervolgens bij de originele terminals een hypermoderne trein te pakken. Een paar dagen later brak Oud & Nieuw aan. In alle straten in Midtown werden auto’s verbannen en een rij voor Times Square begon zich al om 10:00(!) te vormen. Ik had precies om deze reden besloten om naar het “rustigere” Central Park te gaan voor het vuurwerk. Bij een informatiekiosk had ik even slim van te voren gevraagd wat de beste plek voor het vuurwerk zou zijn (voor degene die het nog niet wisten, Central Park is echt enorm). Die avond ben ik ruim van te voren braaf naar die plek gegaan alleen het was iets té rustig. Ik ben even doorgelopen en al snel kwam ik erachter dat de enorme mensenmassa compleet de andere kant opging (over kuddegedrag gesproken). Zoals op de foto te zien, stond iedereen in de richting van Times Square (je ziet de blauwe verlichting van Times Square in de lucht). Ik ben weer terug tegen de stroom in naar mijn plekje gelopen waar inmiddels een gezellig aantal mensen stonden. Er was een DJ goede muziek aan het draaien voor de hardloopwedstrijd die daar om 00:00 van start zou gaan. En ja hoor, 6 uur later dan bij iedereen thuis was ook bij mij het aftellen begonnen en kwam ik er al snel achter dat we de beste plekken hadden. Twintig minuten lang heb ik naar de mooiste vuurwerkshow van mijn leven gekeken (zie een kleine impressie onder het kopje video’s). We stonden precies onder al het geweld en door alle wolkenkrabbers klonken de knallen 10x harder. De dagen erna heb ik in het bijzijn van een slice van de beroemde “Prince Street Pizza” (waar veel celebrities komen) op verschillende plekken de mooiste uitzichten van de stad opgezocht. Het letterlijke hoogtepunt was toch wel de Roosevelt Island Tramway waarbij je door Manhattan tussen alle wolkenkrabbers vliegt, erg indrukwekkend! (zie video’s)

Inmiddels ben ik verplaatst naar mijn gedeelde Airbnb appartement in Long Island City. Dit gebied ligt net over de East River en het staat voornamelijk bekend om het “Pepsi Cola Sign”, het prachtige uitzicht op de skyline van Manhattan en het erg korte subway ritje van 5 minuten naar Midtown Manhattan. In het appartement verblijft onder andere een erg aardige man uit India genaamd Vanish (ja als in het waspoeder). Hij is als dokter werkzaam bij verschillende kantoren van Unicef over de hele wereld. Hij was vanavond een Indiaas gerecht aan het maken en nodigde mij uit om een hapje mee te eten. Het begon heel simpel met wat aardappelen, doperwtjes en tomaten, totdat er 20 verschillende kruiden bij kwamen. Hij leerde mij om op een typische Indiase manier met de handen en wat platbrood het gerecht te eten (hij had het gerecht express niet pittig gemaakt, althans voor HEM was het niet pittig hahah). Hij vertelde vol enthousiasme over zijn gezin en het eten in India en we hebben natuurlijk uitgebreid over “Field Hockey” gepraat. Als er iets is wat ik al veel heb mogen ervaren in een internationale stad als New York dan is het wel alle verschillende culturen. Ik heb inmiddels uit elk deel van de wereld wel iemand gesproken. Bijna niemand kan mijn naam uitspreken maar gelukkig kent iedereen Amsterdam wel dus ze weten ongeveer waar ik vandaan kom. Tot de volgende post weer!